Selecteer een pagina

Dinsdag hebben we een fijn gesprek gehad met dr. Oliver, de neurochirurg. De wond zag er goed uit en hij benadrukte nogmaals dat de operatie aan het ruggenmerg prima is gelukt. Ook gaf hij uitgebreid antwoord op vragen van Lisanne. Zo is het normaal dat sommige symptomen die ze voor de operatie had, zoals gevoelloosheid in het onderlichaam, nog soms terugkomen. Hij ging vooral diep in op een vraag over de bloedvaten in de hersenen en wil over twee weken een CT scan laten maken. Tegelijk werd diezelfde middag nog een oogonderzoek gedaan.

Uiteraard hebben we lang gesproken over hoe nu verder. ‘We solved one of your problems’ (we hebben een van je problemen opgelost), zei hij, maar wat blijft is een nek die door de bindweefselziekte van Lisanne, instabiel is. De eerste operatie, waarbij de bovenste twee nekwervels zijn vastgezet, heeft Lisanne al een stukje verder gebracht. Als we terugdenken aan de hel waarin ze toen leefde, zijn we dankbaar voor alle kleine, maar o zo belangrijke stapjes die ze heeft gezet. Echter, ze is er nog lang niet.

Het vastzetten van ook de lagere nekwervels is een moeilijk besluit, ze zal daarna haar nek nooit meer kunnen bewegen. Deze (derde) operatie staat ingepland voor 4 oktober. Dr. Oliver vindt het belangrijk dat Lisanne eerst goed van de tethered cord operatie herstelt en revalideert en daarom zullen Lisanne en Anjo de komende maanden in Barcelona blijven.

Met hulp van gespecialiseerde fysio gaat Lisanne proberen om vooral haar (nek)spieren verder te ontwikkelen en sterker te maken. Ook gaat ze met regelmaat een brace dragen, waarbij het effect van het vastzetten van de nekwervels wordt nagebootst.

Het vergt veel geduld en vertrouwen allemaal, maar dat is iets wat ze ons hier in Spanje wel een beetje kunnen bijbrengen. We zijn in goede handen, dat is in elk geval zeker.

poco a poco, se va lejos
(beetje bij beetje kom je ver)

Lieve groetjes, voor jullie allemaal, ook namens Lisanne,
Geert en Anjo