Selecteer een pagina

Bijna twee weken geleden is Lisanne voor de derde keer in twee jaar tijd geopereerd. Deze operatie was de zwaarste, en zeker de meest ingrijpende. Er is nu een lange fusie geplaatst vanaf nekwervel C1 t/m borstwervel T2. Op de borstwervels T3 en T4 zijn flexibele banden aangebracht ter bescherming. Dit betekent dat ze haar nek en het bovenste deel van haar rug nooit meer zal kunnen bewegen.

Maar het betekent ook, dat ze straks echt kan gaan revalideren, dat ze de komende jaren hopelijk stap voor stap een stukje leven zal terugkrijgen.

De afgelopen twee weken heeft ze onbeschrijflijk veel pijn gehad, niet alleen chirurgische pijn, maar vooral ook zenuwpijn. Omdat ze op praktisch alle medicatie allergisch reageert, was de pijn niet onder controle te krijgen. Uiteindelijk heeft de anesthesist iets kunnen voorschrijven wat enigszins helpt gelukkig. Ze kan zich intussen met een beetje hulp zelf draaien, en heeft een paar keer heel kort rechtop gezeten.

De komende dagen zullen de nietjes verwijderd worden, ongeveer vijftig stuks. Op maandag mag ze terug naar het zorgappartement. Daar kijkt ze erg naar uit! Is er al iets veranderd? Is er al verbetering? Daarvoor is het nog erg vroeg. Maar Lisanne zegt zelf: ik voel goed dat mijn nek stabiel is. Van tevoren was het alsof mijn hoofd instortte, als ik rechtop wilde zitten. Liggend moest ik mijn nek zelf steeds in de goede positie leggen, om te zorgen dat ik kon ademen, en elke beweging deed pijn. Dat hoeft nu niet meer, want het zit overal vast.

Nog een heel lange weg te gaan, maar ze is op weg…. En wij zijn zielsblij met ieder die heeft meegeholpen om te zorgen dat ze kon gaan.

Dank, allemaal!