Hoi allemaal,
We krijgen regelmatig de vraag: hoe gaat het nu met Lisanne? En dan is het antwoord, vier maanden na de operatie, nog niet zo eenvoudig te geven. Er is geen wonder gebeurd. Er zijn gelukkig wél zichtbare tekenen van vooruitgang, maar ook veel pijn en heftige terugval. Lisanne wist dat het een hobbelige weg zou worden. Maar ze is er nog, en vecht ervoor met alles wat ze in zich heeft. DAT is het wonder.
Intussen heeft ze er een belangrijke diagnose bij: EDS. Dit is een aangeboren bindweefselziekte, tevens een multisysteemziekte, heeft dus gevolgen voor het functioneren van het hele lichaam. Is ook de verklaring voor de nekinstabiliteit. Haar revalidatiearts is er heel duidelijk over: voor jouw lichaam is niets ooit vanzelfsprekend. Het eerste stukje revalidatie heeft Lisanne zelf gedaan. Sinds kort krijgt ze hulp in de vorm van ergotherapie en fysiotherapie aan huis.
Ze is de afgelopen tijd geregeld even beneden/buiten geweest, heeft eindelijk weer de zon op haar gezicht gevoeld. Het kost veel energie om er te komen en geeft nog te veel pijn om ervan te genieten, maar ze probeert het als het ook maar enigszins gaat, daarbij uitbundig begroet door Ginny.
Wat ze moeilijk vindt, is dat er maar heel beperkt energie overblijft voor het contact met de buitenwereld, met iedereen die haar zo graag wil steunen. Dus bij dezen, van Lisanne, big hug, voor jullie allemaal!
Geert en Anjo
PS Steyn (13 jaar), een betrokken volger van Daadkracht voor Lisanne, heeft dit schilderij speciaal voor haar gemaakt. Het Noorderlicht (gezien vanuit het bos) symboliseert hoop. Er zijn ook vallende sterren, die staan voor gelukwensen. We vinden het prachtig.
